Aile Şirketlerinde Kurumsallaşma: Gelenekselden Profesyonele Geçiş

Türkiye'deki özel sektörün yaklaşık %95’ini oluşturan aile şirketleri, ülke ekonomisinin bel kemiğini oluşturuyor. Ancak bu şirketlerin yalnızca %30’u ikinci kuşağa, %12’si ise üçüncü kuşağa ulaşabiliyor. Ortalama ömürleri ise yalnızca 34 yıl. Peki neden?

Geleneksel yönetim anlayışı, duygusal bağların ve aile içi kararların ön planda olduğu bir yapı sunarken; kurumsallaşma, şeffaflık, profesyonellik ve sürdürülebilirliği zorunlu kılar. Bu geçişte yaşanan zorlukların başında ise bilgi eksikliği, profesyonel insan kaynakları yetersizliği ve aile-iş ilişkilerinin birbirine karışması yer alıyor.

Sadece dışarıdan yönetici getirmek yetmiyor; yetki-sorumluluk dengesi, prosedürler ve net bir yapı şart. Ancak profesyonel yönetime geçilse bile, aile bireylerinin sürece olan inancı ve bu yapıya uyum sağlayabilmesi kritik önemde.

İlginç olan şu: Aile üyeleri ile profesyonel yöneticiler arasında yaşanan otorite çatışmaları, bazı profesyonellerin aile şirketlerinde çalışmak istememesine bile yol açabiliyor!

Aile değerlerini koruyarak, profesyonel yapılarla güçlenmek mümkün. Bunun için önce inanç, sonra plan ve ardından doğru strateji gerekiyor.

Kaynakça

• Yükselen, C. (2018), “Aile Şirketlerinde Kurumsallaşmada İnsan Kaynaklarının Rolü”, Dergipark

• Esen, D. (2013), “Aile Şirketlerinde Kurumsallaşma”, NMT Danışmanlık

• Aydın, H. (2004), “Kurumsallaşma ve Markalaşmanın Ekonomik Etkileri”, İstanbul Ticaret Üniversitesi

• Gedik, H. (2019), “Kurumsallaşma Problemleri ve Pazarlama”, KTO Karatay Üniversitesi